Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Δίκτυο Εικαστικών Καλλιτεχνών Ηρακλείου 1Χ1 Ανθρωπο-πανίδα

1Χ1 Ανθρωπο-πανίδα
Tο Δίκτυο Εικαστικών Καλλιτεχνών Ηρακλείου
σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης
ζωγραφικής – γλυπτικής «1Χ1 Ανθρωπο-πανίδα»
στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου
τη Δευτέρα 13 Απριλίου στις 7:00 µ.µ.
13 Απριλίου - 5 Μαϊου 2009
Ώρες λειτουργίας 9.00 - 13.00 & 18.00 - 21.00 Σάββατο 9.00 - 13.00
Κυριακή κλειστά

Συνδιοργάνωση
Δίκτυο Εικαστικών Καλλιτεχνών Ηρακλείου
Νοµαρχιακός Οργανισµός Πολιτισµού & Επιµόρφωσης Ηρακλείου(Ν.Ο.Π.Ε.Η.)

Αποστολάκης Μανόλης
Αριστόδημος
Αρκουλή Κυριακή
Αρχιμανδρίτη Μαρία
Βαθιανάκη Χρύσα
Βιδάκης Θανάσης
Γεωργιάδης Γιώργος
Γιαλιτάκη Ουρανία
Γρατσίας Βασίλης
Ιγνατίου Μαρία
Καλαποθαράκου Σταυρούλα
Καμένου Βικτορία
Κανναβού Θάλια
Κανναβού Ελένη
Κατσαβέλη Μαρία
Κουκουλάκη Στέλλα
Μαρίνος Νεκτάριος
Ματαλλιωτάκη Ρένα
Μιγάδης Γιάννης
Μόσχος Νίκος
Μουδάτσος Κωστής
Μπακαλούμα Τζένη
Ξημέρη Ιωάννα
Παγωμένος Κωνσταντίνος
Παπαδοπεράκη Ασπασία
Παπουτσάκης Μάριος
Περάκης Κωνσταντίνος
Περρή Αλεξάνδρα
Πυτικάκη Eλευθερία
Σταυριανουδάκης Καμπας Α.
Στεφανάκις Γιάννης
Τζαγκαράκη Ελένη
Τζάνης Δημήτρης
Χανιωτάκη Μάλη
Χατζηντεβέ Χριστίνα


Ο πολιτισµός είναι για τη Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου πρώτη προτεραιότητα. Η πολιτική µας για τον πολιτισµό στοχεύει στη συστηµατική υποστήριξη, ανάδειξη και προβολή όλων των µορφών τέχνης, αλλά και των δηµιουργών του τόπου µας που δραστηριοποιούνται σε αυτές, καθώς επίσης και στην «πολιτιστική αποκέντρωση», ώστε να έχουν όλοι οι συµπολίτες µας πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες επαφής µε τους σύγχρονους δηµιουργούς και τα έργα τους.
Η ανάδειξη και προβολή των σύγχρονων µορφών εικαστικής έκφρασης και η επαφή του κοινού µε τη σύγχρονη εικαστική δηµιουργία αποτελούν κοινούς στόχους της Νοµαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηρακλείου και του Δικτύου Εικαστικών Καλλιτεχνών. Η συνδιοργάνωση λοιπόν της έκθεσης και της διηµερίδας εικαστικού περιεχοµένου, είναι µια πολύ καλή ευκαιρία για την από κοινού προώθηση αυτών των ζητηµάτων και γι’ αυτό στηρίζουµε µε ιδιαίτερη ικανοποίηση τούτο το σηµαντικό πολιτιστικό γεγονός.
Ευαγγελία Σχοιναράκη-Ηλιάκη
Νοµάρχης Ηρακλείου



“O άνθρωπος που δεν ελπίζει κι έχει συνείδηση του οτι δεν υπάρχει ελπίδα,
δεν ανήκει πια στο µέλλον.”
ALBERT CAMUS



Tο “Δίκτυο Εικαστικών Kαλλιτεχνών Hρακλείου” παρουσιάζει την δεύτερη ετήσια καλλιτεχνική έκθεσή του στο χώρο της Bασιλικής Aγίου Mάρκου µε θέµα 1X1 «Aνθρωποπανίδα».

Λέγοντας 1X1 «Aνθρωποπανίδα», η σκέψη µας οδηγείται, στον αποκλεισµό (εξαίρεση) του ανθρώπου απο την µοναδικότητα του ως υπέρτατο όν –απ’ την θέση της βασιλείας του- υποβαθµίζοντάς τον απο “πρωτεύοντα της οµοταξίας” στο κατώτερο ζωικό βασίλειο. H πτώση αυτή ουσιαστικά θα δανείσει στο άτοµο της «Aνθρωποπανίδας» όλα τα χαρακτηριστικά τις αγέλης, της παρακµής. H ευδαιµονία, η αυτοκαταστροφή, θα µπορούσαν να είναι λίγα απο τον πλούσιο διάκοσµο της εικόνας που θα σκιαγραφούσε ίσως ρεαλιστικά την «Aνθρωποπανίδα». O κατά τον Όµηρο άνθρωπος (ο άνθρωπος είναι πλάσµα αντιδιαστελλόµενο τόσο έναντι των θεών όσο και έναντι των ζώων) χάνει πλήρως την υπόσταση του. Aυτοεξόριστος στο πουθενά, άγνωστος στον ίδιο του τον εαυτό, θύµα και θύτης της πραγµατικότητας του φυλακίζεται σε ενα τετραγωνικό µέτρο. Mπορεί το θέµα µας να εµπεριέχει ανασφάλεια ίσως και φόβο όµως ο τρόπος που αποδίδεται στα έργα της έκθεσης, ουσιαστικά εξοστρακίζουν την προφητικότητα και στη θέση της τοποθετούν µε διακριτική καλλιτεχνικότητα, το χιούµορ, την αισιοδοξία, την πρόκληση, τον σαρκασµό. Tο πρόσωπο της «Aνθρωποπανίδας» είναι ζητούµενο και για τους επισκέπτες της έκθεσης. Kαλούνται να καταγράψουν µέσα από τον δικό τους προβληµατισµό τις προσωπικές τους παραµέτρους.
Ο λόγος που προβάλλεται απ’ όλους εµάς, απο τα µέλη του Δικτύο Εικαστικών, είναι η αναγκαιότητα διαλόγου ανάµεσα στους καλλιτέχνες και το κοινό· µια ψυχική και πνευµατική επικοινωνία µεταξύ µας που για τους εικαστικούς ο τρόπος έκφρασης ορίζεται µέσω του έργου τέχνης. H σταθερή επικοινωνία του καλλιτέχνη µε τους θεατές οικοδοµεί µια εµπειρία µια αισθητική καλλιέργεια ώστε χρόνο µε το χρόνο να δηµιουργηθεί ένα σηµαντικό κύταρο µελλοντικών φιλότεχνων. Για να γίνει όµως κάποιος καλλιτέχνης δεν χρειάζεται µόνο τεράστια προσωπική προσπάθεια αλλά και µία ανοχή απο το περιβάλλον του. Ο σύλλογος αυτό το σκοπό έχει. Την “παρηγορία” και την οµαδική δραστηριότητα. Ας µην ξεχνάµε ότι ζούµε σε µία εποχή αρνητική προς την τέχνη, σε µία κοινωνία µε οικονοµική κρίση που ταλανίζει παγκόσµια πιά, µια γενικευµένη κρίση αξιών και ηθικών κανόνων εποχή που παράγει βία και ανασφάλεια, εφιαλτικά σενάρια της παλαιότερης λογοτεχνίας έρχονται, στο προσκήνιο σαν ωµή πραγµατικότητα.
Δύο πράγµατα βάλλουν τον πολιτισµό. Η αδιαφορία και η πολιτισµική παγκοσµιοποίηση, και το πρώτο πράγµα που βάλλουν είναι ο λαϊκός πολιτισµός, ο καθηµερινός πολιτισµός. Η αδιαφορία είναι αυτή που καταστρέφει τον σύγχρονο πολιτισµό, το µοντέρνο, την πρωτοπορία που θέλει την ενίσχυση και βοήθεια του περιβάλλοντος για να αναδειχθεί. Eίναι εύκολο να δουλέψει κάποιος µε αχαλίνωτη φαντασία, ή να περάσει στο αντίθετο, το εικονικό, το ψευδές. Tο καλλιτεχνικό αποτέλεσµα δεν είναι µονάχα προσωπικό θέµα αλλά έχει σχέση µε το περιβάλλον που διαµορφώνει το ιδεώδες του καλού, εµπνέει απελευθερώνει, ανακουφίζει, ανυψώνει τον καθηµερινό βίο προσδίδοντας δύναµη σε αυτόν. Mοιραία πρέπει να αποτινάξουµε τη σκόνη του επαρχιωτισµού, να µη προσφέρουµε ένα εύκολο, καλλιτεχνικό µανδύα εφησυχασµού. Το κοινό δείχνει ότι έχει ενδιαφέρον για κάτι το οποίο θα ονοµάζαµε της «τέχνης το βάσανο», όµως σε όλα τα είδη τέχνης αυτό το κοινό φτιάχνεται µε δυσκολία µεγάλη και χάνεται µε ένα απλό λάθος. Ο ποιοτικός πολιτισµός είναι το µοναδικό που µπορεί να προάγει το επίπεδο ζωής, να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους, ν’ αγαπάνε τον τόπο τους να τους βελτιώνει τη ζωή απαλύνοντας τις δυσκολίες της, όπως µας λένε οι ποιητές: Tί άλλο απο το περιβάλλον στο οποίο ζείς, να σου υµνεί την ζωή και την καθηµερινότητα;
Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να ξεκινήσει στο Ηράκλειο είναι να δοθεί η δυνατότητα στους ντόπιους καλλιτέχνες να παράγουν και να δείχνουν τα καλλιτεχνικά τους αποτελέσµατα. Δηµιουργώντας έναν χώρο συγκεκριµένο, όπου θα δουλεύουµε, θα δείχνουµε δουλειά και θα διδάσκουµε νεώτερα παιδιά γύρω απ’ αυτά τα θέµατα. Όλα αυτά µπορεί να θεωρηθούν µεγαλόπνοα. Οι εικαστικοί καλλιτέχνες πρέπει να πάρουν τη θέση που τους αρµόζει. Όλοι ζητάνε να καλυφθεί αυτή η ανάγκη καθώς και η αδυναµία της πόλης στο να έχει εικαστική δραστηριότητα. Oι καλλιτέχνες σε όλα τα επίπεδα της τέχνης, αυτοί που δουλεύουν και παράγουν, που µοχθούν γύρω από την τέχνη, έχουν εσωτερικό φώς και µπορούν να το δώσουν στους συµπολίτες τους, αρκεί να υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Tο Ηράκλειο χρειάζεται θεσµούς, δε χρειάζεται χειρισµούς και πρωτοβουλίες ευκαιριακές, δεν πρέπει ποτέ να λησµονούµε το επίπεδο των εκθέσεων «Kρητικές εικόνες», «Θεοτοκόπουλος», «Φαγιούµ» που έγιναν στο παρελθόν. Πρέπει ν’ αξιοποιηθούν εξειδικευµένοι άνθρωποι, που έχουν εκτός από τα τυπικά προσόντα, την ουσιαστική αγάπη και τον έρωτα γύρω από τον πολιτισµό.
Θα θέλαµε να ευχαριστήσουµε αυτούς που φανερά ή αθέατα βοηθούν το έργο µας,
αυτούς που µας υποστήριξαν στην δηµιουργία αυτής της έκθεσης.
Aπ’ την µεριά µας το “Δίκτυο Eικαστικών” µε την φετινή εµπειρία του
προετοιµάζεται για τη συνέχεια, οριοθετώντας ξανά τα στοιχεία που καθορίζουν
την πολιτιστική του συνεισφορά.
“Δίκτυο Eικαστικών Kαλλιτεχνών Hρακλείου”



«1 Χ 1 Ανθρωποπανίδα»
Η µεγάλη σειρά των έργων του γνωστού πρωτοποριακού ζωγράφου της µετεµφυλιακής Ισπανίας, Manolo Millares (1926-1972) µε τίτλο «Antropofauna» (Ανθρωποπανίδα), αποτέλεσε την αρχική αφορµή για το θέµα της έκθεσης. Στο έργο του Ισπανού ζωγράφου, η «Ανθρωποπανίδα» («Antropofauna») ‘εξηγείται’ κυρίως µέσα από την µορφοπλαστική διάσταση, από την ίδια τη ζωγραφική πράξη του καλλιτέχνη που µορφοποιεί την ύλη µέσω της ενεργητικής χειρονοµίας, ενώ στη βάση της εικονογραφίας του βρίσκεται η ανθρωποκεντρική αντίληψη και η αναφορά στη µακρά παράδοση του ανθρωποµορφικού, όσο και του ανθρωποµετρικού χαρακτήρα της δυτικής τέχνης.
Παράληλα, η προσθήκη στον τίτλο «1Χ1», πέρα από το ζήτηµα του µεγέθους των εκτιθέµενων έργων, που τήρησαν τα περισσότερα, και ενώ θα µπορούσε να εννοηθεί και ως προσδιορισµός του θέµατος της Ανθρωποπανίδας (ως τυποποίηση λόγου χάρη, ή και οµοιοµορφία), ουσιαστικότερα ακόµη, θα πρέπει να ιδωθεί ως αναφορά στη γεωµετρία, το θεµελιώδες αυτό εργαλείο του καλλιτέχνη, ποιητή της ψευδαίσθησης και δηµιουργού του χώρου και της µορφής στο κενό, στο επίπεδο, ή στον ασύµµετρο και ασχηµάτιστο όγκο.
Κατ’ επέκταση, το έργο των καλλιτεχνών του Δικτύου Εικαστικών που συµµετέχουν στην «1Χ1 Ανθρωποπανίδα», δεν αποτελεί µόνο πρόσκληση σε µία έκθεση µε ενωτικό στοιχείο το επίκαιρο θέµα της ανθρώπινης ύπαρξης και της ιστορίας του στον πλανήτη. Η πρόταση του θέµατος, εµπεριείχε εξ ορισµού την πρόκληση της αντιµετώπισης του ευρύτερου πλαισίου των αξιών του ανθρωποκεντρισµού στη ζωή και στην τέχνη. Η συλλογική απάντηση των καλλιτεχνών στην πρόκληση αυτή, παρουσιάζει κατά τούτο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Έτσι, ανεξάρτητα από τις τεχνικές και τις τεχνοτροπικές διαφοροποιήσεις, στο επίκεντρο των προσεγγίσεων τίθεται, χωρίς εξαίρεση, η ανθρώπινη ύπαρξη.
Ειδικότερα, µε έµµεσες αναφορές σε έργα στο Κουτί της Πανδώρας, τις Μεταµορφώσεις του Οβίδιου, ή τον Ίκαρο, θίγονται τα γενικότερα ζητήµατα της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη, των ανυπολόγιστων συνεπειών των πράξεών του ανθρώπου πάνω στη γη, της ανάγκης για την ελπίδα, αλλά και της αδυναµίας του να υπερβεί τους φυσικούς νόµους.
Αµεσότερα, έντονα φαίνεται να απασχολεί ο σύγχρονος Άνθρωπος ως κάτοικος του κατασκευασµένου αστικού τοπίου, ο ρόλος του ως απρόσωπου, ανώνυµου και τυποποιηµένου καταναλωτή, ο κοινωνικός του ρόλος. Τοποθετηµένος σε έναν ολοένα και πιο αφιλόξενο τόπο, στην έρηµη χώρα του µπετόν, παρουσιάζεται να στέκει χαµένος, αποπροσανατολισµένος, εν ύπνω, ή ψάχνοντας εναγωνίως τρόπους διαφυγής.
Δεσπόζουσα παρουσιάζεται συνολικότερα όµως, η σχέση του Ανθρώπου µε το φυσικό περιβάλλον. Διερευνάται µέσα από τις ποικίλες εξαρτήσεις του ανθρώπου από το φυτικό και το ζωϊκό βασίλειο και εντονότερα ακόµη, από το ζωτικής σηµασίας νερό. Παράλληλα, πολύπλευρα αναπτύσσεται και το ζωώδες της φυσικής υπόστασής του, άλλοτε µε υπαινικτικές αναλύσεις και άλλοτε µε έντονα επιθετικές αναφορές στη σάρκα και στον µηχανισµό λειτουργίας της βιολογίας του υλικού του σώµατος. Την ίδια στιγµή, η κεντρική έννοια του Χρόνου σχολιάζεται ειδικότερα, µέσα από παραστάσεις που αφορούν στις τρεις ηλικίες του Ανθρώπου, ή ως σχόλιο για το εφήµερο της φυσικής του ύπαρξής πάνω στη γη.
Αν όµως ζωή του στον πλανήτη µοιάζει ολοένα και πιο επισφαλής, ωστόσο, είναι ο ίδιος που θα την υπερβεί: Μετρώντας µε µέτρο τη µορφή του, τον φυσικό, αισθητό και αντιληπτό σε εκείνον γύρω του κόσµο, σχεδιάζει και στήνει διαχρονικά µνηµεία αφιερώµατα στον Άνθρωπο, καταθέτοντας έτσι µε το Νου, τη Φαντασία και τη Γραφή, την πίστη του σ’ εαυτόν και στην ιστορική του ύπαρξη.
Ντενίζ-Χλόη Αλεβίζου
Δρ. ιστορικός της τέχνης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου